Louise was er vroeg bij. Op haar 12e kwam ze al in aanraking met de Amsterdamse punkscene. Ze liep steeds vaker weg van huis en spijbelde van school. “Het was een verademing voor waar ik op dat moment in zat. Ik kon helemaal nergens aarden”, vertelt Louise. Ze zwierf over straat en crashte in kraakpanden. “Ik was geen moment nuchter.”
Louise op de cover van het fotoboek Paradiso Stills
Louise legt de oorzaak bij het gebroken gezin waaruit ze kwam en bij de generatie van haar ouders. Een generatie die heel bewust de wederopbouw had meegemaakt. “Dat ontzettende burgertutten. Ik wilde brullen, ik wilde stampen, ik wilde gillen.”
Op haar 15e ontmoette ze graffitikunstenaar Ivar Vics, pseudoniem: Dr. Rat. Ze kregen een relatie waarin hij haar vooral beschermde. Het duurde maar een jaar, Ivar Vics stierf in 1981, op zijn 21e, aan een overdosis. Voor Louise een enorme klap. Ze raakte zwaar aan de heroïne. Vlak voor haar 16e verjaardag belandde ze in het ziekenhuis na een overdosis. En een maand later weer. Louise zag in dat dit haar dood zou betekenen en stapte uit het drugswereldje. Tatoeëerder Henk Schiffmacher ontdekte het tekentalent van Louise toen ze 18 was. Ze ging bij hem in de leer. In 2005, ruim twintig jaar later, trouwden ze.
Louise kijkt met plezier terug op de periode ’77-’84, al was het ook een hele zwarte periode. “Het heeft mij een ongelofelijke dosis levenservaring gegeven die mij tot op de dag van vandaag weet te vertellen dat ik altijd zal overleven in welke situatie dan ook.”
